برخی میگویند تجدیدپذیرها یک تهدید اگزیستانسیالیستی نیستند و بر این باورند که به دلیل هزینههای بالا و یارانههای دولتی ضروری، ممکن است تا سال ۲۰۴۰ تنها سهم اندکی داشته باشند. از سوی دیگر، دیگران بر این باورند که هزینهها به سرعت رو به کاهش است و ممکن است تجدیدپذیرها سهم قابل توجهی در تولید برق پیدا کرده و نه تنها زغال سنگ بلکه گاز طبیعی را نیز از این نظر کنار بزنند.
این حقیقت هم وجود دارد که اوضاع به دلیل پیشرفتهای فناوری، به سرعت در حال تغییر است. هزینه سر به سر منابع انرژی تجدیدپذیر مختلف به میزان قابل توجهی کاهش یافته و انرژی خورشیدی و بادی پیشتاز هستند. ظرفیت نیروی بادی جهانی از ۹۳ گیگاوات در سال ۲۰۰۷ به ۵۴۰ گیگاوات در پایان سال ۲۰۱۷ رسید. در این بین، ظرفیت خورشیدی از ۱۰۰ گیگاوات در سال ۲۰۱۲ به ۴۰۵ گیگاوات در سال ۲۰۱۷ رسید که افزایش چهار برابری داشته است. فوتوولتائیک خورشیدی حتی از ظرفیت انرژی هستهای (۴۰۳ گیگاوات در سال ۲۰۱۷) فراتر رفت.
نقش تجدیدپذیرها در سبد انرژی اندک است، اما به سرعت رشد میکند و ظرف چند دهه آینده احتمالا رقیب سختی برای نفت و گاز خواهد بود. مطمئنا منابعی که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه بوده، به راحتی دسترس پذیر و دوستدار محیط زیست هستند، تا سال ۲۰۴۰ راهشان را به صدر منابع انرژی خواهند گشود./ايسنا